در سالِ ۱۳۷۰ و در سن ۱۴ سالگی از طریق خانم دکتر «ترانه همتاپور» که آن زمان شاگرد اساتیدی چون همایون خرم و علی تجویدی بود و همچنین رفیق دوران کودکی‌ام «بابک شهرکی» که ایشان نیز از شاگردان آقای خرم بودم، برای اولین بار «همایون خرم» را ببینم؛ در واقع این دو عزیز باعث شدند تا من به منزل همایون خرم راه یابم و افتخار این را داشتم که در همان سال، زمانی که از طریق «فرامرز پایور» اثر «باغ به باغ» را تولید می‌کردم، یک اثر نیز از ایشان با نام «طاقتم ده» با اجازه‌شان بنوازم.
